تاثیر روغن پونه کوهی و روغن کانولا بر قابلیت هضم، تجزیه پذیری شکمبه ای، عملکرد پروار، برخی ویژگی های لاشه و تولید گاز در گوسفند

این تحقیق به منظور بررسی اثرات روغن کانولا و روغن پونه کوهی بر تجزیه پذیری، عملکرد و خصوصیات لاشه انجام شد. در آزمایش اول، تجزیه پذیری شکمبه ای ماده خشک، پروتئین خام، الیاف نامحلول در شوینده خنثی با استفاده از روش کیسه نایلونی و با سه رأس گوسفند فیستوله دار نژاد زل تغذیه شده در سطح نگهداری، اندازه گیری شد. زمان انکوباسیون شامل صفر، 4، 8، 16، 24، 36، 48، 72 و 96 ساعت بود. نتایج نشان داد که بخش سریع، کند و بالقوه قابل تجزیه پروتئین در تیمار شاهد بیشترین و در تیمار حاوی ترکیب روغن کانولا و روغن پونه کوهی کمترین مقدار بود. در آزمایش دوم، 16 رأس بره نر نژاد آتابای با میانگین وزن اولیه 2 ± 25 کیلوگرم در قالب طرح کاملاً تصادفی با 4 تیمار و 4 تکرار به مدت 80 روز، پروار شدند. تیمارهای آزمایشی شامل: 1- جیره شاهد بر پایه جو و سیلاژ ذرت بدون روغن کانولا و روغن پونه کوهی، 2- جیره شاهد مکمل شده با 2 درصد روغن کانولا (بر اساس ماده خشک)، 3- جیره شاهد مکمل شده با 2 درصد روغن کانولا و 2/0 درصد روغن پونه کوهی (بر اساس ماده خشک) و 4- جیره شاهد مکمل شده با 2/0 درصد روغن پونه کوهی(بر اساس ماده خشک) بودند. گوسفندانی که از جیره حاوی روغن کانولا و روغن پونه کوهی تغذیه کردند دارای بیشترین وزن لاشه پر، لاشه گرم و ران بودند (05/0>p). همچنین در گوسفندان پروار شده با تیمارهای حاوی روغن پونه کوهی و تیمار شاهد به ترتیب دارای کمترین و بیشترین مقدار چربی در محوطه بطنی و وزن نیم دنبه بودند(05/0>p). در آزمایش سوم، مقدار تیوباربیوتیک اسید در تیمار حاوی روغن پونه کوهی و در تیمار حاوی روغن کانولا در هفته نهم بعد از کشتار به ترتیب کمترین و بیشترین مقدار بود (05/0>p). مقدار ph در تیمارهای مختلف تفاوت معنی داری نداشتند. همچنین افزودن تیمار های آزمایشی به جیره بر شاخص l تأثیری نداشت، اما شاخص های a و b تحت تأثیر تیمارهای آزمایشی قرار گرفتند(05/0>p).در آزمایش چهارم، مقدار حجم گاز تولیدی در تیمار حاوی ترکیب روغن کانولا و روغن ضروری پونه کوهی کمترین و در تیمار شاهد بیشترین مقدار بود.